İnsanoğlunun  ağzındaki en kutsal kelimelerden biridir anne. Öylesine ferahlatıcı  bir  kelimedir  ki, adı  anıldığında gözler ışıldar. Bu ismin yanına konulan bütün  sıfatlar cılız kalır.Annesi hayatta olmayanlar için zordur bu kelimenin telaffuzu. Onun sevgisi  hangi koşulda ve nerede olursa olsun bitmez. Hatta uzak kaldıkça daha da artar. Bu sevgi içten, masumane,  karşılıksız ve  yüce bir sevgidir. Onların  kollarında  huzur, ayaklarının  altında  cennet  gizlidir. Gözlerinizi açtığınız ilk günde başlar anneye bağlılığınız.  Bu bağ öylesine güçlü ve  öylesine derindir ki, yavrusunun dünyasını ve ahiretini etkiler. Onlar hem  bir  davranış mühendisi, hem de  toplumun mimarıdırlar. Bir çocuğunun ilk öğretmeni annesi, ilk okulu da annesinin kalbidir. Bu yüzden Andre  Maurois  şöyle der ; ‘’ başarısızlık ve felaketlere rağmen hayata karşı güvenlerini sonuna kadar saklayabilen iyimser insanlar, daha çok iyi bir anne tarafından büyütülmüş olanlardır ‘’ Onun alnınıza kondurduğu bir öpücük her tür iğreti sözden daha çok huzur verir.    Anne, fedakârlığın ete kemiğe bürünmüş halidir. O, yavrusu için çantasında sürekli  kraker, ıslak mendil ve oyuncak kurbağa taşıyandır. Uyutmak için ninni  bile besteleyendir. Aşı takvimini ezbere bilendir. Kendisi için alışverişe çıkıp ,çocuk kıyafeti dolu poşetlerle eve dönen ulvi varlıktır. Sizi bin bir güçlükle dünyaya getirdiği için dünyayı  borçlusunuzdur ona . Anne bu borç dile bile getirmez aksine durmadan kabaran borç defterini  itina ile siler. Yeniden  tertemiz sayfalar açar yavrusuna.   Kadınlar zayıf olsa da  anneler kuvvetlidir. Çünkü annelik bir kadının en güçlü halidir  Bugün beşik sallayan elleri yarın dünyayı sallar. Onlar her şerde yavrusuna siper olan , kahraman insanlardır. Bir paratoner gibi  başına gelebilecek muhtemel musibetlerden yavrusunu koruyandır. Onlar, yaşatmak için yaşamının ,yeryüzündeki en seçkin temsilcileridir. Doğuran, yoğuran ve kaf dağından aşıranlardır. Kimi zaman enerji, kimi zaman yaraların merhemidir. Yavrularına  fedakârca armağan  ettiği  uykusuz geceleri   vardır.  ‘’Ağlarsa anam ağlar gerisi yalan ağlar ‘’  sözü de bu fedakarlığın dillerdeki yankısıdır. Anne kucağı insanın yer yaşta özlem duyduğu bir sığınaktır. Ne kadar güçlü olsanız da onun kucağına saklanırsınız. Şair Necip Fazıl Kısakürek, annenin önemini şöyle  dile getiriyor ; ‘’ Bir zincir istiyorum hırsımı bağlayacak. Bir yangın istiyorum ruhumu dağlayacak. Bir ana istiyorum başımda ağlayacak’’.    Anneler yavrularını dokuz ay karınlarında, bir ömür de yüreklerinde taşırlar. Bu yüzden onlar her şeyi görmeseler bile,  kalpleriyle hissederler Acı bir hikayedir, anlatılır ; Bir delikanlı , katı  yürekli bir  kızı  sever ve onunla  evlenmek  ister. Ancak  kız, korkunç bir şart ileri sürerek: Senin sevgini ölçmek istiyorum. Bunun için de köpeğime  yedirmek  üzere bana annenin kalbini getireceksin.’’ der. Delikanlı, tüyler  ürperten bu teklif  karşısında  ne yapacağını şaşırır ve uzun bir  tereddütten  sonra  hislerine mağlup olup annesini öldürmeye karar verir. Annesi, belki de durumu fark ettiği  için oğluna fazla direnmez. Ve delikanlı ,annesini öldürerek kalbini bir mendile koyar. Kızın isteğini yerine getirmiş olmanın heyecanıyla yolda koşarken, ayağı bir taşa takılır. Kendisi bir tarafa,mendil içindeki kalp bir tarafa fırlar. Canının acısından, ağzından ister istemez "Ah anacığım!" sözleri döküldüğünde annesinin tozlara bulanan ve hala soğumamış olan kalbinden de  bir ses yükselir: ’’Canım yavrum, bir  yerin acıdı mı ? ‘’    Anneler,  tahta çıkıp taç giymeseler de , gönül ülkesinin kraliçeleridir. Öyle ise  bugün bir  iyilik yapıp  kraliçenizin elini öpün.  İnanın  o öpüşün ardından alacağınız huzur ganimeti bir ömre bedel olacaktır. İlerde pişmanlığın zikrini çekmek istemiyorsanız bu huzurunuzu durmadan artırın. Vakit varken yüreğinizdeki heybeye  her gün annenizin sımsıcak sevgisini doldurun. Şunu  da asla unutmayın; annelik zordur ama annesizlik daha zor !