Adem oğlu hazan esintisi olan hayatının sonbaharında
kuruyan toprağın çatlaması gibi kırışır el ayak yüz ve derileri.
Dökülür yaprak misali saçları ve kirpikleri.
Bükülür kuruyan dal gibi, heybetli iskeleti.
Simalar kalplerin tireyen ritmiyle toprağa bakar artık.
Kar yağınca selası okunan tabiata nispet ruh teslimiyle giyinir kefenleri.
Makberde bekler imanlı yürekler haşirde gelecek ikinci baharın dirilişini.