bu günlerde gördüğümüz binlerce yıkılan ev binlerce mağdur olan halk ve onların yardımına koşan arama kurtarma personelleri doktorlar askerler iş makinesi operatörleri tır şoförleri ve binlerce sivil halk tüm imkanlarını seferber ettiler Depremin ilk gününden bugüne kadar enkazlarda arama kurtarma çalışmalarında hiç tanımadığım insanlar için canımızı hiçe sayarak kimsenin girmeye cesaret edemediği o binalarda, hiç tanımadığım başka illerden gelmiş birçok insana canımızı emanet ederek çalışma yaptık. Daha önce gelmediğim o kaybolmuş şehirde belki de daha sonra hiç geçmeyeceğim o yollarda acaba bir cana dokunabilir miyiz diye defalarca kez mekik dokuduk. Kendi evimizde olsak belki de yemeyeceğimiz o kuru ekmek ve ayran evimizde yediğimiz en güzel yemekten bile daha çok damağımızda tat bıraktı. Çünkü depremzede ailelerin elindeki tek ekmeği bizimle paylaşmasıydı o ekmeği tatlı yapan. Şimdi düşünüyorum biz o kadar süre boyunca uykusuz, yorgun, aç, susuz o soğukta nasıl çalıştım diye daha sonra maide suresi 32. ayet aklıma geliyor her kim de bir canı kurtarırsa bütün insanları, kurtarmış gibi olur. Sonra diyorum ki insanlığı kurtaran hiç cehenneme gider mi? Ülkece geçtiğimiz bu zor günlerde hayatını kaybeden tüm vatandaşlarımıza Allahtan rahmet geride kalanlara sabır yaralı kurtulanlara acil şifa diliyorum.