Depremin olduğu gün Fatih Mehmet Kuz ile birlikte Alperen Ocakları Arama kurtarma olarak Hatay’ın Belen ilçesine geçtik. İlk gün çok yoğun duygular içerisindeydim. Her yerde bir enkaz her köşede bekleyen depremzedeler vardı; ne yapacağımı düşünüyordum. Bir enkazda arama kurtarma çalışmalarına başladık, uzun çalışmalar sonucu enkazdan ses almaya başladık. 4 katlı bir binanın 2. katından ses geliyordu. Detaylı bir çalışma sonucu bir kız kardeşimize ulaştık, enkazdan çıkarılışını gördüğümde kurtarılan binlerce kişinin arasından birine vesile olduğunun huzuru bize daha çok güç kuvvet veriyordu.   Bizi ayakta tutan en büyük etkilerden birisi o enkazlardan canlı olarak çıkan kişilerin verdiği mutluluktu. Depremden etkilenmiş birçok vatandaşımıza elimizden geldiği kadar yardımcı olmaya çalıştık, yaralar çok büyük belki saramadık ama bir nebzede olsa acılarını paylaştık.   Gözlerdeki acıyı, çaresizliği, hayata tutunmak için beklenilen bir habere kulak vermiş insanların çaresizliğine, ihtiyaçlarına yardım etmek gerçekten çok güzel bir duygu insanlardan duyduğun güzel sözler, sanki 40 yıldır yakınıymışsın gibi sarılıp ağlamalarını görmek, teşekkür etmeleri, az da olsa yüzlerindeki tebessüme etki ettiğini anlamak dünyanın en güzel duygularından bir tanesi diyebilirim.   Güzel Türkiye’mizin her ilinden gelen yardımlar dışında bir Konyalı olarak deprem bölgesine en çok yardımı göndermelerini görmek beni çok mutlu etti. Başta Konyalılardan ve Konya’dan gelen yardımlar için tüm Konya halkına ve ülkemizin güzel insanlarına teşekkür ediyorum. Beraber daha güçlüyüz bu zor günlerimizi beraber el ele atlatacağız, elini taşın altına koyup bu zor günlerde gerek afet bölgelerinde gerekse evlerinde depremden etkilenenlerin duygularını, hislerini, eksiklerini hep beraber destek olduğumuz için teşekkür ederim.   Tüm Türkiye ye Geçmiş olsun.