Sosyal medyada gezinirken yine çok hoş kısa bir yazıya denk geldim. Hemen onu sizlerle paylaşıyorum. ‘Bir kahvenin tadını, bir insan sesi değiştirebilir. Berbat bir günü, bir insan yüzü güzelleştirebilir. Acı bir haberi, bir insan sözü hafifletebilir. Mutlu bir anı, bir insan daha mutlu yapabilir. İnsan insana lazımdır. Ama insan insana…’ diye devam edip gidiyordu. Çok beğendim, çok haklı buldum. Bazı insanlar bazı durumlar da gerçekten ilaç gibi geliyor. Hepimizin hayatında kötü anları yumuşatacak, iyi anları daha iyi hale getirecek insanlar olsun. Bu kısa yazıyı okurken kendimi düşündüm. Çok şanslı olduğumu bir kez daha anlamış oldum çünkü benim çevremde gerçekten kahvenin tadını değiştirecek, acı haberi hafifletecek, mutlu anı daha mutlu yapabilecek insanlar var. Bir önceki yazılarımdan birinde çıkar ilişkilerinden bahsetmiştim. Hayatın o çıkarcı tarafı evet var hep olacak ama böyle samimi bir yanı da var. Ben yalnızlığı seviyorum diyen insanlar vardır. Aslında o insanlar samimiyetsizliği sevmediği için yalnızlığı sevmeye başlamıştır. İnsanın herhangi bir dertle karşılaştığı zaman hüngür hüngür ağlayacağı omuz bulamaması onu yalnızlığa iter. Böyle durumlarda da zaten derdine değil yalnızlığına ağlarsın.  Sevgi ve samimiyet kalpten gelen bir şeydir. Samimi ilişkilerde de kimsenin derdi kimseye yük olmaz. Allah karşımıza samimi insanlar çıkarsın.