“Âyetler olun, yürüyen âyetler!” Bu nida, öncelikle kendi nefsimize ve ardından hepimize... Kalbimizin çatlaklarından sızan Dünya'nın, ruhumuzun manevi havasını bozmasına izin vermeyelim. Bir güzel ile muhabbet ederken ettiğim bir dua vardı: "Rabbim, Dünya'yı elimde, Ahiret'i kalbimde taşımayı nasip et." O an, gönüldaşım önemli bir ikazda bulundu: "Ya kalbindeki Ahiret'e Dünya sızarsa?" Haklıydı. Kalbimin çatlaklarından zamanla manevi kan kaybediyordum. Bu farkındalığa ulaşınca, tek tek manevi anlamda ne varsa, merhem niyetiyle sürmeye başladım. Çok şükür ki, yüreğimin her temizlenen odası yeni bir kapı açtı. Ömrüm boyunca daha ferasetli bir duruş içinde olmak istiyorum. Bu durumun şahidi Âlemlerin Yaratıcısı'dır; unutmayalım ki O'nu şahit tutan yarı yolda kalmamıştır. Nesillerin Mimarları “Âyetler olun!” Sözüm, özelikle hanımefendilere... Çünkü Rabbin izniyle nesil yetiştiriyorsunuz veya yetiştireceksiniz. Kendinizi birçok alanda yetiştirmelisiniz. İnsanın bir bakışı, duruşu, bir davası olmalı diye boşuna söylenmedi, değil mi? Rabbin davasını hâl diliyle özünüze yansıtın ki, sizden yayılan EN-NUR esması, hakikat nuru ile Dünya'nın üzerine bir örtü misali serilsin. Kelimelerin dua hükmüne geçtiğini bilerek, tüm bunları sizlerden önce kendi nefsime söylediğimi bilmenizi isterim. İçimizdeki Ablukayı Kırmak Bu haftaya bu farkındalıkla başladım. İnsanlar birçok dünyalık hevesin peşinden koştu ve insanlığa dair birçok umudunu yerle bir etti. Hâlbuki âyetlerle biraz olsun imtihan yurdunun gafletinden soyutlanabilseydi... Allah'ın izniyle, mazlum ülkelerdeki zulmü durdurabilme kuvvetine vesile olabilirdik. Kudüs için bir şey yapamadık, Gazze için abluka kırılmadı. Çünkü biz içimizdeki ablukayı yeni kırdık. İşte bu sebeple yürüyen âyetler olmalıyız. Safları sıkılaştırmalıyız. Okuduğumuz birçok kelam üzerimizde tecelli etsin ki, biz de mazlum coğrafyalara gönül rahatlığıyla ulaşabilelim.