“Gerçek dostlar yıldızlar gibidir, karanlık çökünce ortaya çıkar.” Yazıma bu sözlerle başlamak isterim. Dost: canından öte gördüğündür. Bu hayatta herkesle dost olurmu acaba? Bana göre dost edinilecek dostlarda var, edinilmeyecek dostarda var. Tabikide dost edinirken dikkatli olmamız lazım. Heleki şu zamanda. Dost dediklerimiz gün geliyor hiç acımadan sırtından vuruyorlar. Bunun yanı sıra hakkını ödeyemediğimiz dostlarımızda vardır. Bunlar kötü günde var olandır. Unutmayın ki hakiki dost iyi günde çağrılıp gelen, kötü günde çağrılmadan gelendir. Dostuk diyoruz ya hani Dostluk: Unutulmayacak kadar güzel ve sadece ender insanlarla yaşanacak kadar özeldir. Para ile satın alınmayacak en değeri şey senin derdini kedi derdi gibi gören dostundur… Peki dostlarınız arasında sizce en iyi kriter ne olmalı? Bu bana göre her iki taraf da birbirini istediği zaman arayabilmeli ve ulaşabilmeli birbirine. Tek taraflıysa bu. Dostluktan söz edemeyiz. Yalnız bir taraftan canının istediği zamanlara sıkıştırılmaz dostluk… Çağımızda dost gibi görünen bize zarar verecek olan insanlar vardır ne yazıkki. Sizinle bu konu ile alakalı Hz.Mevlananın bir mesneviinden bahsetmek isterim.   Dostun en gizel giysisi vefadır. Hz.Mevlana Hazretleri mesnevisinde şöyle anlatır: Genç adamın birisi her gün gelir babasınn yanına “benim çok dostum var senin ise bir tane”dermiş. Babası bir gün itiraz etmiş “demek çok dostun var lakin öyle  her tanıştığına dostum dersen yanılırsın. Hakiki dost bir yada ikidir.”demiş. Evlat: “benim sıkı dostlarım var” demiş. Peki demiş babası varmısın dostlarını sınamaya, karar vermişler. Bir akşam bir koyun kesmişler ve koymuşlar çuvala. Baba demişki, simdi al bu çuvalı dostuna götür. Çuvaldan kanlar damlamakta, sanki bir adamı öldürmüşler koymuşlar kafasını kanlar akmakta çuvalda. Delikanlı almış çuvalı en iyi bildiği dostunun yanına çalmış kapıyı dostu bakmış çuvala kanlı. Delikanlı demişki ben bir adam öldürdüm bana yardım et. Kapı hızlıca kapanmış gencin yüzüne. Genç adam tek tek dolaşmış bütün dostlarını tüm kapılar yüzüne kapanmış, neticede dönmüş evine ama yıkılmış. Dost sandıklarının hepsi yardım etmemiş. Baba gülümsemiş şimdi benim dostuma sıra geldi demiş. Git şimdi benim dostuma ben bir adam öldürdüm de bakalım o ne yapacak. Genç adam babasının dostuna varmış. Ben bir adam öldürdüm bana yardım et demiş. Baba dostu içine bakmadan almış çuvalı arka bahçedeki çiçek tarlasına gitmişler, gömmüşler içinde koyun olan çuvalı. Üstünüde bir güzel örtmüşler bir güzelde gül ekmişler kimse anlamasın diye. Evlat gelmiş babasının yanına işte  demiş dost buymuş. Babası, dur bakalım öyle hemen karar verme. Sen yarın dostumun yanına git bir kavga çıkart üstünede iki tokat at işte o zaman dostun hakikati anlaşıır. Genç adam gitmiş baba dostuna. Gır çıkarmış üstüne iki tokat atmış. Baba dostu yemişmi iki tokatı. Bi durmuş bakmış gence ve demişki “var git delikanlı babana selam söyle biz öyle iki tokata gül bahçesi bozacak adam değiliz…” Dost cefasıyla güzel, dost vefasıyla güzeldir. Yazımı Hz.Mevlananın sözleriyle bitirmek isterim. “Ey hakikati arayan kişi! Hak dostu, mürşid senin gözün gibidir. Onu çarçöpten, tozdan temiz tut. Aklını başına al da dil süpürgesi ile ona toz kondurma, gözün gibi olan mürşidine çarçöp armağan etme.” Allah’a emanet olun.